[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :

Ik liet de jongen de plek zien waar ik Olivia ontvoerd zag worden.
Er liep tranen over mijn gezicht.
"Het is een goeie vriendin van je he ." zei de jongen opeens heel lief.
Ik knikte "De beste."
Hij keek naar de sporen van de koets verderop.
"Kom !"riep die.
Ik volgde hem.
We rende een bospad op.
"Het zal een lange reis worden."zei die lachend tegen me.
Maar toen die zag dat ik niet zin had in een grap keek die serieus.
Het was enorm donker en ik zag zowat niks.
Het verbaasde me dat de jongen alles zo goed kon zien.
"Mag ik nou je naam weten?"
Hij stopte opeens en keek me aan.
"Mijn naam is Robin." zei die snel en ging weer verder.
"Mooie naam Robin." Ik zag een kleine glimlach op zijn gezicht verschijnen.
"We zullen een kamp eerst op moeten slaan het word te donker."

Ik knikte.
Hij pakte wat staken en haalde een steen uit zijn zak waar die een vuur van maakte.
Het werd opeens koud en ik bibberde van de kou.
Hij kwam naast me zitten.
"Heb je het koud ?" Ik knikte.
Hij sloeg zijn armen om me heen.
Het leek net heel even of Ivon bij me was.
Waarom wou die nou niet luisteren en waarom wou die me alsnog weg hebben ?

Ik zag de buizerd van robin nergens meer.
Hij zal vast een muis of iets anders aan het eten zijn.

Ik maakte me enorme zorgen om Olivia wat als ze straks ...

Er liepen weer tranen over mijn wangen.
Robin keek me aan.
"Wat is er Merel ?"
"Ik ben zo bang dat Olivia straks het zelfde meemaakt wat ik heb mee gemaakt."
Hij keek me vragend aan.

Ik vertelde Robin het verhaal over mij en de broer van Rose dat die bijna ...
Hij schrok.

"Wat erg dat mannen dat doen."
Ik zuchtte.
"Ik wens niemand die angst toe. Als ik ga slapen zie ik zijn gezicht.Die grijns die lach en zie ik alles weer terug."

Robin pakte me steviger vast.
"En die verloofde van je is die wel aardig voor je ?"

Ik knikte.
"Ivon is de aardigste en leukste man die ik kan wensen."
Ik hield de ruzie maar achterwegen omdat dat juist om Robin ging.
Ik keek naar de vlammen en viel langzaam zonder dat ik erg in had tegen Robin in slaap.

Olivia Elaine Newton

" Nee alstublieft doe het niet ! " blijf ik maar huilend roepen.
Hij kijkt me met een rare grijns aan em drukt weer zijn lippen in mijn nek, hij gaat langzaam naar boven.
" Stop ermee ! " roep ik huilend uit.
Ik krijg hem eindelijk van me afgeduwd, ik ren op de fles af die op de tafel staat en pak hem.
Ik draai me om.. De man staat er, in een reflex sla ik volop de fles op zijn hoofd.
Bewustloos valt hij op de grond.
Ik ga opzoek naar een ontsnappingsmogelijkheid, er is een klein raampje in de kamer.
Ik pak de stoel die er staat en zet het voor het raam neer , ik klim er op en doe het raampje open, ik klim er doorheen .. Er zit een boom aan de achterkant.
Ik klim in de boom en klim zo naar beneden .. Mensen zullen wel raar gaan denken als ze me in zo'n jurkje zien .. Maar het maakt me niets uit ik denk alleen maar aan ontsnappen.
Ik ren zo hard ik kan, als ik weer bij het bos kom klim ik in een boom.
Ik ga op een tak zitten waar ik denk dat hij me niet kan vinden.
Trillend en huilend zit ik op de tak, het is koud, ik sla mijn armen om me heen om het wat warmer te krijgen.

In de ochtend ben ik nogsteeds wakker, de tranen blijven maar stromen en ik blijf maar trillen.
Bij elk geluidje schrik ik .. Bang dat het de man is.

Merel :

Opeens schrik ik wakker van weer die nachtmerrie.
Ik zie dat Robin nog steeds zijn armen om me heen had en dat die zo in slaap was gevallen.
Ik wurmde me eruit en ging bij het vuur dat uit was zitten.
Ik keek om me heen.
Ik had zo het gevoel dat Olivia dichtbij was.
Ik snikte wat en beefde wat van angst van die nachtmerrie.
Opeens zat die buizerd weer voor me.
Hij ging met zijn kopje langs mijn hand.
Ik aaide hem op zijn borst.
"Je bent erg lieg." zei ik snikkend.
Ik had het nog steeds koud.
Opeens hoorde ik een harde mannen stem.
"Wie is daar ?"
Een duistere man keek me aan.
Ik hoopte zo dat Robin wakker zal worden.
"Wie bent u ?" vroeg ik angstig.
De man zijn hoofd was bebloed.

Hij keek me maar aan.
Opeens pakte die me bij me armen en keek me goed aan in het mijn gezicht ik gilde het uit.

Robin werd wakker.
"Laat haar los !"
De man liet me weer los en excuseerde zich.
En voor ik het wist was die weer verdwenen.

Zal dat de man zijn die Olivia ?
Robin liep naar me toe.

"Gaat het?"
Ik knikte.

"We moeten Olivia zoeken."zei ik snel.

Olivia Elaine Newton

Stevig hou ik mijn armen om me heen gesloten, ik blijf nog steeds trillen en ik huil maar door.
Opeens hoor ik geschreeuw onder me '' jij vies vuil wicht, kom die boom uit ! Nu meteen ! ''
Geschrokken kijk ik naar beneden, het is de man .. hij heeft een bebloed hoofd.
'' Nee ik kom nooit naar beneden '' roep ik dan al huilend en trillend.
'' Fijn dan vraag je er zelf om ! '' zegt hij dan, hij klimt de boom in.
Ik klim verder de boom in, nu zie ik pas hoe hoog de boom is.
Als ik helemaal boven ben kijk ik angstig naar beneden .. de man komt steeds dichterbij.
Ik begin nog erger te trillen en te huilen '' ga weg ! '' roep ik bang uit.
De boom is wel erg hoog .. zo durf ik nooit meer naar beneden denk ik dan.

Merel :

Opeens hoorde ik een geschreeuw die ik herkende.
"Robin we moeten opschieten!"
Ik rende waar het geluid vandaan kwam maar ik zag niks.
Ik keek in de bomen maar er was niemand.
Ik viel op mijn knieën en begon te huilen.

Robin kwam achter me aan gerend en zag me op de grond.
Hij hurkte zich voor me.
"Kom op Merel we vinden haar wel."
zei die erg lief.

Ik veegde mijn tranen weer weg en we gingen verder zoeken.

Olivia Elaine Newton

Ik klom nog het laatste stukje tot in de top, ik word duizelig van de hoogte.
Ik houd me stevig vast, als je zo trillerig bent en niet goed ziet door al dat gehuil is het heel moeilijk om je staande te houden.
Opeens grijpt hij mijn voet vast '' Nee ! '' roep ik huilend uit.
'' Je hebt het er zelf zo naar gemaakt dom kind ! Je bent van mij ! Je hoort te luisteren ! En als je dat niet doet dan gebeuren er dit soort dingen ! '' roept hij dan.
'' Ik ben van niemand .. '' zeg ik dan huilend.
Ik probeer mijn voet los te krijgen, ik word steeds wankeler op de top van de boom.
Niet vallen, niet vallen ! denk ik dan bij mezelf.
Angstig kijk ik naar beneden, het is wel heel hoog.
'' Laat me los, straks val ik '' zeg ik dan al huilend.
'' Nee ik laat je niet los ! '' roept hij uit.

Merel :

Opeens hoorde ik dat geschreeuw weer.
"stil eens ik hoor wat." zei ik tegen Robin.

Ik luisterde aandachtig het bos door en opeens wist ik dat het Olivia was en wist ik waar ze was.
Robin rende achter me aan.

Opeens zag ik die man en Olivia strijdend in de boom.
Maar opeens voelde ik een harde klap op me hoofd en werd alles zwart voor mijn ogen.
Het enige wat ik nog hoorde was dat Robin een man aanviel en dat Olivia nog strijdend in die boom zat.

Olivia Elaine Newton

Opeens zag ik Merel op de grond liggen, een man die met een andere man aan het vechten was.
Beide mannen kon ik niet.
De man begon steeds meer aan mijn voet te trekken.
Opeens laat hij mijn voet los, ik val van de tak af.
Nog net op tijd weet ik me vast te grijpen aan de tak, ik hoor gekraak en zie dat de tak aan het scheuren is.
Opeens klimt de man de boom uit, en één van de mannen die aan het vechten is rent weg.
Als de man de boom uit is rent hij ook weg.
In de verte zie ik wachters, ik zie de ene man die ik niet ken naar Merel toe gaan.
Ik hoor nog meer gekraak, ik zie dat de tak ieder moment los kan breken.
De wachters komen ook steeds dichterbij, ik zie Edward en Ivon.
Bungelend hang ik een heel stuk boven de grond.
Ik kijk achter me en zie nog een tak, die ziet er wat steviger uit.
Ik probeer snel te denken hoe ik naar de andere tak kan komen.
De tak waar ik aan hang begint steeds verder af te kraken.

Merel :

Robin tilde me op.
Ivon kwam er ook snel bij.
Hij keek eerst boos toen die Robin zag maar toen die mij bewusteloos in zijn armen zag liggen kon die zich in bedwang houden.

Hij rende toen die zag dat ik in goede handen was gelijk met Edward naar de boom.

Olivia Elaine Newton

Ik schaamde me dood in die jurk maar bovenal was ik bang.
Het is nu of nooit ! denk ik dan bij mezelf.
Ik grijp naar de andere tak, maar ik grijp net te laat.
De tak breekt al af, ik val ver naar beneden .. ik sluit mijn ogen.
Gelukkig beland ik in de armen van Edward.
Ik open mijn ogen en wil gelijk uit zijn armen, ik loop achteruit naar de boom toe en ga er tegenaan zitten.
Ik sluit mijn armen over elkaar, en in shock kik ik voor me uit, al trillend.
De tranen blijven over mijn wangen stromen.
Ik zie Edward wat verward kijken, ook Ivon weet even niet wat hij moet doen.
De wachters zijn inmiddels al achter de twee mannen aan.

Merel :

Maar Ivon herkende toen iets wat ik ook had .
Hij deed een stap naar achter en zei het tegen Edward.
Edward sloeg een hand voor zijn mond.

Ik deed langzaam mijn ogen open.
Alles was wazig en nog steeds donker.
Ik hoorde stemmen om me heen maar kon niemand zien.
"Merel , Merel word eens wakker ." hoorde ik een vriendelijke stem zeggen.

Mijn ogen gingen open maar alles was nog donker.
"hey kijk daar is de knappe Merel ."
Ik keek de richting in waar de stem vandaan kwam.

"Robin ben jij dat ?"
Robin stond pal voor me maar ik zag hem niet.
"Ik zie niks." fluisterde ik zacht.
Robin keek me geschokt aan.

Ik voelde lippen op mijn voorhoofd.
"Het komt wel goed Merel het komt goed."

Olivia Elaine Newton

In shock blijf ik zitten, ik durf geen kant meer op.
Had Merel dit ook zo meegemaakt .. hoe is zij ontsnapt ? denk ik intussen wel.
Ik was zo moe .. ik had de hele nacht niet geslapen, na alles wat ik had meegemaakt.
Bijna val ik in slaap, maar ik durf het niet.
Ivon en Edward staan daar maar, Edward kijkt bezorgd.
Uiteindelijk kan ik niet tegen mijn slaap vechten en val ik toch in slaap.

Merel :
Mijn hoofd deed ontzettend veel zeer.
Ivon kwam later ook bij mij om te kijken hoe het met me ging.

Maar toen die zag dat ik niks zag schrok die.
"Hoe is dat mogelijk!" zei die op een wat rare toon.
Robin kek Ivon aan.

"het eerste wat jij vraagt is hoe dat mogelijk is ? Je verloofde is waarschijnlijk blind je moet haar steunen."
Ivon keek Robin aan.

"Ik weet niet of ik daar sterk genoeg voor ben."zei Ivon zacht.
Mijn ogen begonnen te prikken.

Robin was woedend.
"Wat ben je voor prins als je niet eens voor je verloofde wilt zorgen."
Ivon zei niks meer en liep naar de koets.
Ik snikte.
Alles was donker maar ik kon alles nog prima horen en had alles gehoord.
Mij hoofd voelde aan alsof die me in de steek lied.

Robin sloeg zijn armen weer om me heen.
"het komt allemaal goed en ik zal je helpen."

Olivia Elaine Newton

Opeens word ik opgetild, ik schrik wakker '' laat me gaan ! '' roep ik verschrikt uit.
Ik ruk me los '' w...w..waar is Merel ? '' zeg ik dan.
Edward kijkt wat verward, hij wijst naar een plaats.
Ik kijk en loop er heen '' wat is er aan de hand ? '' vraag ik met trillerige stem aan de man.
'' Misschien is ze blind '' zegt hij dan.
Verschrokken kijk ik naar Merel, ik barst weer in tranen uit '' het is allemaal mijn schuld, ik had niet gisteravond laat naar buiten moeten gaan ... ik had niet zo moeten ontsnappen .. '' zeg ik dan snikkend en trillend.

Merel :

Ik hoorde Olivia's stem wat was ik blij die stem te horen.
Ik stak mijn handen naar voor me om Olivia te zoeken.
Toen ik dat had gaf ik haar een dikke knuffel.

"Wat ben ik blij om jou te horen. Gaat alles goed met je heeft die ..." Ik stopte.

En slikte even.
Olivia wist al wat ik bedoelde en barsten weer in tranen uit.
"Aaah meisje toch dat ga je niet menen."

Mijn angst was werkelijk geworden en Olivia had nu officieel het zelfde mee gemaakt als ik.
Die angst wenste ik niemand toe vooral niet die nachtmerries die ik elke avond had.
De angst als je maar een aanraking op je lichaam voelt.
Het gezicht dat je wilt vergeten maar eigenlijk geschrift staat in je geheugen.

Olivia Elaine Newton

De tranen bleven maar stromen, ik bleef hangen in de armen van Merel.
'' I .. I .. Ik heb hem uiteindelijk neergeslagen met een fles, hij hield maar niet op '' zeg ik dan al snikkend.
Edward gaat intussen naar Ivon toe, ik hoor een luid gepraat vanuit de koets komen.

Merel :

"Heel dapper van je."
zei ik trots tegen haar.
Mijn hoofd bonkte nog steeds en werd er misselijk van.

Robin zag dat ik erg wit werd.
"Merel gaat het ?"
Olivia keek me ook aan.
Ik probeerde zo snel als ik kon op te staan.
voor ik het wist kwam mijn hele maag inhoud eruit.
Robin keek bezorgd naar me.
en liep even naar de bos rand.
Hij plukte een bepaalde kruid en liep terug.
Hij pakte van 1 van de wachters zijn fles met water af en deed het kruid erin.
"Merel drink dit maar op."
Ik dronk het en het smaakte enorm smerig.
"gewoon helemaal opdrinken."
Ik knikte.
Toe ik het op had was ik erg duizelig maar mijn misselijkheid zakte weg.
"Olivia weet jij of merel eerder een klap op haar hoofd heeft gehad ?"
Olivia knikte.
Ook ik wist dat dit niet mijn enige klap op mijn hoofd was.

Olivia Elaine Newton

Ik durfde niet echt tegen de man te praten, hij kijkt wat gefronst naar Merel.
Ook ik kijk even naar Merel, ik maak me zorgen om haar.
Ik hoor nog steeds gepraat uit de koets komen, het is niet echt te verstaan wat.
'' Merel ik ben zo terug '' zeg ik dan, ik sta op en loop voorzichtig naar de koets toe.
Ik twijfel om naar binnen te gaan, twee mannen tegelijk.
Toch doe ik het ... voor Merel.
Ik sluit even het deurtje weer achter me dicht, Ivon en Edward schrikken op.
Ook ik schrik, ik knal tegen de deur aan en blijf even zo geschrokken staan.
Ik houd mijn hand op de handvat '' I..Ivon waarom ga je niet naar Merel toe .. ze heeft je nodig '' zeg ik dan als ik een beetje bij zinnen kom.
Hij kijkt even gepijnigd '' ik ben er niet sterk genoeg voor, ze wil trouwens zelf nadenken '' zegt hij dan zacht.
Ik kijk hem wat kwaad aan '' je denkt nog steeds dat ze iets gedaan heeft, niet ?! '' zeg ik dan kwaad.
'' Ivon waarom zou ze zoiets doen nadat ... nadat, je weet het wel ! Geloof me je hebt echt geen zin om zoiets te doen nadat er zoiets is gebeurd ! '' zeg ik dan kwaad.
'' Daarbij wil ze niet eens weg .. dat zag ik aan die blik van haar '' zeg ik dan.
'' Sta nu van je luie reet op en ga naar haar toe ze heeft je nodig ! '' zeg ik dan.
Ivon kijkt even geschrokken maar knikt dan '' je hebt gelijk Olivia '' zegt hij dan, hij staat op.
Snel doe ik het deurtje open en vlucht uit de koets zodat hij niet langs mij hoeft.
'' Olivia kan je me een dienst doen en in de koets blijven '' zegt hij dan zowat smekend.
Langzaam knik ik, voorzichtig loop ik terug de koets in.
Ik doe het deurtje weer dicht en ga zo ver mogelijk weg bij Edward zitten.

Merel :

Ik hoorde voetstappen mijn kant op komen.
"Olivia ben jij dat ?"

Ik voelde een spanning opkomen bij Robin en wist al genoeg wie daar stond.
"Ik ga even kijken of ik de wachters nog kan helpen" zei Robin opeens en liep weg.
Ivon stond een behoorlijke afstand bij me vandaan.
Hij staarde me aan.
Ik zuchtte.
"Ik snap als je nu niet bij me wilt zijn."
Ivon kwam een stap dichterbij.
"Merel ik hou van je maar .."
Ik probeerde Ivon aan te kijken.

"Maar je kan niet leven met mijn angst , En je vertrouwd me niet en nu ik niks kan zien laat je me nu in de steek." zei ik zo snel dat ik niet eens over na had gedacht wat ik nu tegen hem zei.
ik hoorde dat Ivon van me af liep.
"Maar ik hou van je ."zei ik zachtjes.

Ivon liep lang Robin.
Robin pakte hem bij zijn arm beet.
"Ik weet niet waar je mee bezig bent , maar die vrouw daar houd van je en doet alles voor je om je liefde te krijgen."

Ivon rukte zijn arm los.
"Als je zoveel om haar geeft ga je toch zelf die liefde beantwoorden , En alsof jij wacht op mijn toestemming " zei die kwaad.
Robin maakte een vuist en sloeg Ivon keihard in het gezicht.
Ivon hield zijn hand tegen zijn neus en wreef het bloed wat eruit kwam weg.
En liep op Robin af.
Hij probeerde Robin een klap te verkopen maar dat was mis.
Zo werd het een keiharde gevecht tussen Robin en Ivon.
Ik stond daar paar meter van af en het enige wat ik hoorde was de klappen op hun gezichten en de knies in hun buiken.
"Hou op !"schreeuwde ik maar daar werd geen gehoor aan gegeven.

Toen Ivon uiteindelijk op de grond belande.
Keek die mijn richting op.
"je mag die boeren meid hebben ik hoef haar niet meer, ze is nu dat ze niet kan zien niks meer waard voor me."
Ik kon mijn oren niet geloven wat ik dar net hoorde.
Waarom was die lieve en vertrouwbaren Ivon veranderd in een ...

Ik kon het niet eens denken.
Ivon liep de koets weer in en zei dat die moest gaan rijden.
Edward en Olivia keken heb wat verward aan.
De wachters liepen de koets achterna en voor ik het wist stond ik daar alleen met Robin.

Robin liep naar me toe.
Ik kon wel in tranen uitbarsten ik was alles kwijt waar ik van hield.
En begreep het niet waarom !?

Olivia Elaine Newton

Ik kijk geschrokken naar Ivon '' stop die verdomde koets ! Ik ga niet samen met een hufter in een koets zitten, en al helemaal niet als mijn vriendin daar zit met een gebroken hart omdat iemand niet mans genoeg is om haar te accepteren hoe ze is ! Ik walg van je jij achterbakse ... '' zeg ik dan, ik kon nog net mijn woord inslikken.
De koets stopte, ik stond even op .. keek Ivon boos aan, ik sloeg hem met een vlakke hand keihard op zijn wang en stapte koets uit.
'' Goedendag '' zeg ik dan, ik loop richting Merel.

Merel :
Robin zag dat Olivia er weer aan kwam.
"Je vriendin komt eraan aan de rechter kant."

IK knikte.
Erg vriendelijk van hem dat die het zo uitlegt.
Robin liep naar Olivia toe en stelde zich voor.
Ik voelde me eigenlijk een enorme wrak.

Ik miste eigenlijk die armen om me heen aan Ivon en zei dat het wel goed komt.
Ik snikte even.
Merel lat je niet kennen je bent een harde vrouw.

Olivia Elaine Newton

Twijfelachtig kijk ik naar de hand van Robin, uiteindelijk besluit ik een reverence te maken '' aangenaam ik ben Olivia Elaine Newton '' zeg ik dan.
Hij kijkt me wat raar aan '' waar ken ik die naam van ? '' zegt hij dan bedenkelijk.
Ik kijk even naar Merel .. wat had ik een medelijden met haar..

Merel :
Robin liep ook weer naar mij toe.
"zouden we maar naar mijn hut gaan?"

Ik glimlachte.
"Ja graag."
Hij pakte mijn arm beet.
Ik schrok daar even van maar begreep dat ik begeleid moest worden.

Olivia pakte een grote stok voor me en gaf die aan me.
Robin pakte uit zijn zak nog een soort van lint en deed er een paar kruiden erop en bond dat vast tegen mijn ogen aan.
Het voelde verkoelend aan.
Mijn hoofd deed nog steeds zeer en ik had een steek bij mijn hard.
Ik voelde me eigenlijk leeg erg leeg.

Olivia Elaine Newton

'' Zal ik even meelopen ? '' zeg ik dan tegen Robin.
Ik kon nog steeds niet begrijpen wat Ivon had gezegd, Ivon geloof ik zelf ook niet .. hij liet zich zo makkelijk door me slaan, en die blik in zijn ogen .. hij had wel spijt.
Waarom zou hij dit toch doen ? denk ik dan.

Merel :

"tuurlijk mag je meelopen Olivia , mag ik Olivia zeggen?"
We liepen een heel stuk door het bos heen.
Een paar km gelopen te hebben kwamen we aan bij zijn hut.
Hij zette mij neer op een boom stronk.

Hij zuchtte.

Olivia Elaine Newton

Op zijn vraag had ik ja geknikt, het liefste werd ik Olivia genoemd.
Ik blijf even bij Merel staan, Robin komt weer aangelopen.
Samen brengen we Merel naar binnen toe.
Ik hoopte maar dat alles weer goed zou komen met Merel, en dat ze weer zou kunnen zien..

Merel :

Hij legde me op een bed neer.
Heel even werd ik bang maar ik wist dat Robin me niet zomaar iets zo aan doen.
Ik moest weer aan Ivon denken .
Wat bezielde hem en waarom deed die me dit aan?

Olivia Elaine Newton

'' Robin .. is het erg als ik even met Merel praat ... onder vier ogen ? '' zeg ik dan.
Hij schud zijn hoofd '' ik moet die vogel weer eens zoeken '' zegt hij dan, hij loopt de hut uit.
Ik kijk naar Merel '' Merel gaat het een beetje ? '' zeg ik dan.

Merel :

"Hmm even denken ik zie niks , mij hoofd barst zowat uit elkaar en mijn verloofde laat mij in de steek , wegens omstandigheden gat het super."zei ik sarcastisch ook al wou ik zo niet tegen Olivia praten maar kon me even niet in houden.

Mij ogen beginnen te prikken.
Ik denk dat dat de kruiden waren die Robin op mijn ogen had gedaan.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even Merel aan, er loopt even een traan over mijn wang.
'' Merel wat ik wel even wil zeggen is dat ... ik je verloofde heb geslagen en heb uitgescholden. Hij lijkt er wel spijt van te hebben .. die blik van hem .. '' zeg ik dan zacht.